jueves, 28 de enero de 2016

ΛΕΥΚΕΣ ΙΕΡΕΙΕΣ

του Μενελάου Λουντέμη (1912 - 1977)

Αφιερώνεται στις Ελληνίδες νοσοκόμες

Βάδισμα ανάλαφρο πνιχτό, λευκές ποδούλες, πτυχωτές,
μάτια που κλείνουν μέσα τους την επική θυσία
σαν Παναγίες μας φαίνεστε — κορίτσια ξένοιστα ως τα χτες
σ' αυτήν —των στεναγμών— την εκκλησία.

Σαν τις θαμμένες ζωντανές σε μαυσωλείο παντοτεινό,
για να μας δώσετε ζωή μπήκατε σεις στον Άδη.
Πάνω από κάθε μας πληγή κι απόνα γέλιο φωτεινό,
πάνω από κάθε βόγκο μας κι απόνα χάδι.

Με τι απαλό καλόπιασμα, τι χαμογέλιο μητρικό
μας το κερνάτε το πικρό πιοτό το χαμομήλι!
Μα το πιο ατίμητο, το πιο θαματουργό σας γιατρικό —
το 'χετε σεις στα χείλη.

Ω! πόσο μοιάζουν σαν κυττούν τα μάτια αυτά τα χαμηλά,
τα μάτια τα γλυκά της πλατυτέρας!
Τόσο μελένια άλλη καμιά — άλλη καμιά δεν τα μιλά
τα μυρωμένα λόγια της μητέρας.

Άσπρες ποδιές, υπάρξεις άσπρες, χέρια, μανικέτια,
λες και σας έβρεξε ο ουρανός σαν κάτασπρη βροχή!
Πήγα τραγούδι να σας πω και βγήκε προσευχή.

Έξω φρενιάζει κι αντηχά του πλάνου κόσμου αυτού η βουή.
Μα σεις το γέλιο ξέρετε μονάχα, και το θάρρος.
Κοντά σας άσπρη θα τη δούμε, ως και τη μαύρη αυτή ζωή.
Κοντά σας άσπρος θα φανεί κι αυτός ο Χάρος!